امام محمد باقر (ع):
لَا فَضیلَةَ کَالجِهَادِ ، ولَا جِهَادَ کَمُجاهَدَةِ اَلهَوَی
فضیلتی چون جهاد نیست و
جهادی چون مبارزه با هوای نفس نیست.
(تحف العقول ص 286)
پیامبر صَلّى اللهُ عَلیهِ وَآلهِ:
اَرْبَعَةٌ تَلْزَمُ کُلَّ ذى حِجىً وَ عَقْلٍ مِنْ اُمَّتى،
قیلَ: یا رَسولَ اللّهِ، ما هُنَّ؟
قالَ: اِسْتِماعُ الْعِلْمِ، وَ حِفْظُهُ، وَ نَشْرُهُ وَ الْعَمَلُ بِهِ؛
چهار چیز بر هر عاقل و خردمندى از امّت من واجب است.
گفته شد: «اى پیامبر خدا! آن چهار چیز کداماند؟».
فرمودند: «گوش فرا دادن به دانش، نگهدارى، نشر و عمل به آن»
(تحف العقول، ص 57)
امام سجّاد عَلیهِ السّلام: بینوا آدمى! هر روز سه مصیبت به او مى رسد و حتّى از یکى از آنها پند نمى گیرد، که اگر پند مى گرفت، سختیها و کار دنیا بر او آسان مى شد:
مصـیبت نخست، روزى است که از عـمر او کم مى شود. در صـورتى که اگر از مال او چـیزى کم گردد، اندوهگین مى شود، حال آن که مال، جایگزین دارد ، امّا عمرِ از دست رفته ، جبران نمىشود.
مصـیبت دوم این است که روزیش را به طور کامل دریافت مى کند، که اگر از راه حلال باشد باید حساب پس دهد و اگر از راه حرام باشد کیفر مى بیند.
مصـیبت سوم از اینها بزرگتر است. عرض شد: آن چیست؟ فرمود: هیچ روزى را به شب نمى رساند مگر این که یک منزل به آخرت نزدیک شده است، امّا نمى داند به سوى بهشت یا به سوى آتش.
از کتاب «الاختصاص» شیخ مفید
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام:
یَا ابْنَ آدَم! عَفِّ عَن مَحارِمِ اللّهِ تَکُنْ عابِداً،
وَ ارْضِ بِما قَسَّمَ اللّهُ سُبْحانَهُ لَکَ تَکُنْ غَنِیّاً،
وَ أحْسِنْ جَوارَ مَنْ جاوَرَکَ تَکُنْ مُسْلِماً،
وَ صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ ما تُحبُّ أنْ یُصاحِبُوکَ بِهِ تَکُنْ عَدْلاً.
(بحارالأنوار: ج ۷۸، ص ۱۱۲)
امام حسن مجتبی(علیه السلام) فرمود:
اى فرزند آدم! نسبت به محرّمات الهى عفیف و پاکدامن باش
تا عابد و بنده خدا باشى.
راضى باش بر آنچه که خداوند سبحان برایت تقسیم و مقدّر نموده است،
تا همیشه غنى و بى نیاز باشى.
نسبت به همسایگان، دوستان و همنشینان خود نیکى و احسان نما
تا مسلمان محسوب شوى.
با افراد آن چنان بر خورد کن که انتظار دارى همانگونه با تو بر خورد نمایند.
حُبِّبَ إ لَیَّ مِنْ دُنْیاکُمْ ثَلاثٌ:
تِلاوَةُ کِتابِ اللّهِ، وَالنَّظَرُ فى وَجْهِ رَسُولِ اللّهِ،
وَالاْنْفاقُ فى سَبیلِ اللّهِ.
سه چیز از دنیا براى من دوست داشتنى است:
تلاوت قرآن ، نگاه به صورت رسول خدا،
انفاق و کمک به نیازمندان در راه خدا.
(بحارالا نوار، ج ۴۳، ص ۸۲)
عَنْ فاطِمَةَالزَّهْراءِ (عَلَیهَا السَّلَام):
« مَنْ أَصْعَدَ إِلَى اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ أَهْبَطَ اللّهُ إِلَیهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ.»
هر که عبادت خالصش را به سوى خدا بالا فرستد،
خداوند متعال برترین بهره و سودش را به سوى او پایین فرستد.
(بحارالانوارج 28. ص 303)
«لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْم
فَإِنْ عَمِلَ حَسَنـًا اسْتَزادَ اللّهَ وَ
إِنْ عَمِلَ سَیِّئًا اسْتَغْفَرَ اللّهَ مِنْهُ وَ تابَ إِلَیْهِ.»
از ما نیست کسى که هر روز حساب خود را نکند،
پس اگر کار نیکى کرده است از خدا زیادى آن را بخواهد،
و اگر در آن کار بدى کرده، ازخدا آمرزش طلب نموده
و به سوى او توبه نماید.
(کافی، ج2، ص 453)
گناهان کوچک راهی به سوی گناهان بزرگ هستند
و هر که در گناه اندک از خدا نترسد
در گناه بسیار هم، از او ترسی نخواهد داشت.
القَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إنْ بَعُدَ نَسَبُهُ،
وَالْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إنْ قَرُبُ نَسَبُهُ.
بهترین دوست نزدیک به انسان آن کسى است که
در تمام حالات دلسوز و با محبّت باشد
گر چه خویشاوندى نزدیک نداشته باشد.
و بیگانه ترین افراد کسى است که از محبّت و دلسوزى دور باشد
گرچه ازنزدیک ترین خویشاوندان باشد.
بحارالا نوار: ج 75، ص 106
پیامبر صلى الله علیه و آله می فرمایند :
مَن أَرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ وَأَن تُکشَفَ کُربَتُهُ فَلیُفَرِّج عَن مُعسِرٍ
هر کس مى خواهد دعایش مستجاب شود و غمش از بین برود
باید گره از کار گرفتارى باز کند.
(نهج الفصاحه، ح 2961)
امام رضا علیه السلام فرمودند:
تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا
به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید
و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.
(بحارالانوار، ج 78، ص 347)